สุภางค์ จันทวานิช (2549 :
50-51) กล่าวว่า การสร้างบทสรุปและการพิสูจน์บทสรุป
อันได้มาจากข้อสรุปชั่วคราวที่ถูกตรวจสอบและยืนยันแล้วตลอดได้มีการตัดทอนข้อมูลที่ไม่เกี่ยวข้องออกไปแล้ว
หน้าที่ของผู้วิจัยจึงได้แก่ การนำข้อสรุปย่อย ๆ เหล่านั้นมาเชื่อมโยงกัน
เพื่อให้เป็นบทสรุปซึ่งจะตอบปัญหาของการวิจัย การโยงความสัมพันธ์ของข้อสรุปย่อย ๆ
เข้าด้วยกันจะต้องทำอย่างเป็นระบบจึงจะได้บทสรุปที่ดี ความสำเร็จของการสร้างบทสรุปขึ้นอยู่กับความสมบูรณ์ของข้อมูลที่เป็นข้อสรุปย่อยประกอบกับความเป็นสหวิทยาการในตัวผู้วิจัย
ประการแรก หมายถึงว่า ถ้ามีข้อมูลเดิมดี โอกาสที่จะได้บทสรุปที่ดีก็มีมาก
ประการที่สอง หมายถึงว่า ถ้าผู้วิจัยมีความสามารถในการเชื่อมโยงความสัมพันธ์ได้ดี
ก็ทำให้บทสรุปมีความน่าสนใจ เมื่อได้สร้างบทสรุปที่ตอบปัญหาการวิจัยแล้ว ต้องพิสูจน์ว่าบทสรุปนั้นเป็นการสรุปที่ดีที่สุด
จึงนำไปเขียนรายงานการวิจัยต่อไป
สุภางค์ จันทวานิช. (2549). การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ.
กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น