สำลี รักสุทธี (2544
: 9-10) กล่าวถึง
คำว่า ฮีต เป็นภาษาไทยอีสาน หมายถึง จารีตประเพณีที่ปฏิบัติสืบต่อกันมาเป็นเวลานาน
ซึ่งฮีตนี้จะต้องปฏิบัติเหมือนกันตั้งแต่ประชาชนธรรมดาจนถึงเจ้าฟ้าพระมหากษัตริย์เมื่อถึงคราว
วาระ และเดือนที่จะต้องประกอบพิธีกรรมตามฮีตแต่ละแห่ง
แต่ละชุมชนจะต้องปฏิบัติเหมือนกัน ซึ่งมีทั้งหมด 12 ฮีตด้วยกัน ส่วนคำว่า คลอง
ซึ่งชาวอีสานจะออกเป็น คอง จะเป็นเหมือนบทบังคับให้ทุกคนต้องปฏิบัติตามไม่ว่าจะเป็นบุคคลระดับใด
คลอง จะมีความเข้มงวดมากกว่า ฮีต
เพราะคลองเปรียบเหมือนกฎหมายที่ทุกคนต้องปฏิบัติตาม
หากไม่ปฏิบัติและละเว้นก็จะถูกสังคมลงโทษตามฐานะแห่งความผิดนั้น ๆ
ด้วยเหตุนี้ชาวอีสานจึงมีความเป็นอยู่ที่สงบร่มเย็นมาโดยตลอด เพราะต่างยึดมั่นในฮีตสิบสองคลองสิบสี่นั่นเอง
สำลี รักสุทธี. (2544). ฮีตสิบสองคองสิบสี่ประเพณีของดีอีสาน.
กรุงเทพฯ : พัฒนาศึกษา.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น