วัดไทย

        วัดไทย หมายถึง วัดพระพุทธศาสนาในประเทศไทย เป็นสถานที่สำหรับสงฆ์และฆราวาสปฏิบัติศาสนกิจร่วมกัน วัดไทยแบ่งบริเวณในวัดออกเป็น 2 เขต ใหญ่ ๆ คือ 1.เขตพุทธาวาส ประกอบด้วยอุโบสถหรือโบสถ์ เป็นสถานที่ที่พระสงฆ์ประชุมทำสังฆกรรมต่าง ๆ เช่น การทำอุโบสถ การอุปสมบท และการกรานกฐิน วิหาร ใช้เป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูป รวมทั้งอาจใช้ประกอบศาสนพิธีต่าง ๆ ด้วย พระสถูปเจดีย์และพระปรางค์ เป็นที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ หอพระธรรมหรือหอไตร เป็นอาคารที่เก็บคัมภีร์ทางพระพุทธศาสนา 2.เขตสังฆาวาส ประกอบด้วย กุฎิ เป็นที่อยู่อาศัยของภิกษุและสามเณร ศาลาการเปรียญ ใช้เป็นสถานที่สำหรับภิกษุและสามเณรศึกษาพระพุทธศาสนา รวมทั้งพุทธศาสนิกชนสามารถใช้ประโยชน์ในการบำเพ็ญกุศลในวันธรรมสวนะด้วย หอกลองและหอระฆัง ใช้เป็นที่บอกเวลาแก่พระสงฆ์ เพื่อการทำวัตรปฏิบัติประจำวัน 

สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชนฯ ฉบับเสริมการเรียนรู้.  (2551). พิมพ์ครั้งที่ 6.

           กรุงเทพฯ : โครงการสารานุกรมไทยสำหรบเยาวชน.