วัดไทย หมายถึง วัดพระพุทธศาสนาในประเทศไทย
เป็นสถานที่สำหรับสงฆ์และฆราวาสปฏิบัติศาสนกิจร่วมกัน วัดไทยแบ่งบริเวณในวัดออกเป็น
2 เขต ใหญ่ ๆ คือ 1.เขตพุทธาวาส ประกอบด้วยอุโบสถหรือโบสถ์ เป็นสถานที่ที่พระสงฆ์ประชุมทำสังฆกรรมต่าง
ๆ เช่น การทำอุโบสถ การอุปสมบท และการกรานกฐิน วิหาร
ใช้เป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูป รวมทั้งอาจใช้ประกอบศาสนพิธีต่าง ๆ ด้วย พระสถูปเจดีย์และพระปรางค์ เป็นที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ
หอพระธรรมหรือหอไตร เป็นอาคารที่เก็บคัมภีร์ทางพระพุทธศาสนา
2.เขตสังฆาวาส ประกอบด้วย กุฎิ เป็นที่อยู่อาศัยของภิกษุและสามเณร ศาลาการเปรียญ ใช้เป็นสถานที่สำหรับภิกษุและสามเณรศึกษาพระพุทธศาสนา
รวมทั้งพุทธศาสนิกชนสามารถใช้ประโยชน์ในการบำเพ็ญกุศลในวันธรรมสวนะด้วย หอกลองและหอระฆัง ใช้เป็นที่บอกเวลาแก่พระสงฆ์ เพื่อการทำวัตรปฏิบัติประจำวัน
สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชนฯ ฉบับเสริมการเรียนรู้. (2551). พิมพ์ครั้งที่6.
กรุงเทพฯ : โครงการสารานุกรมไทยสำหรบเยาวชน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น