อัจฉรา ภานุรัตน์ (2550 : 9-11) กล่าวถึง ทฤษฎีระบบ (System
Theory) มีข้อสมมติฐานว่าสังคมเป็นระบบ มีองค์ประกอบที่เรียกว่า
โครงสร้าง (ระบบย่อย) ที่มีปฏิสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน
และมีขอบเขตแบ่งกั้นระหว่างระบบสังคมหนึ่งกับอีกระบบหนึ่ง
การปฏิสัมพันธ์ระหว่างโครงสร้างในสังคมย่อมีความหมายว่าเมื่อโครงสร้างหรือระบบย่อยหนึ่งเกิดการเปลี่ยนแปลง
โครงสร้างอื่นก็จะกระทบกระเทือนเปลี่ยนแปลงไปด้วย
ทฤษฎีดังกล่าวนี้มีอิทธิพลต่อการตีความระบบการศึกษามาก โดยหลายฝ่ายเข้าใจว่า
ถ้าอัตราเพิ่มของประชากรสูงมาก ระบบเศรษฐกิจจะต้องขยายตัวให้รวดเร็วขึ้นด้วย
และเชื่อต่อไปว่าระบบเศรษฐกิจจะเจริญได้ ระบบการศึกษาจะต้องตอบความต้องการนี้
เป็นต้น
อัจฉรา ภานุรัตน์. (2550). บริบทและแนวโน้มทางการบริหารการศึกษายุคหลัง
ความทันสมัย. สุรินทร์ : มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น